ตะคริว มีชื่อยาวๆ ภาษาอังกฤษว่า Exercise Associated Muscle Cramps (EAMC) เป็นอาการยืดหรือหดตัวของกล้ามเนื้ออย่างฉับพลัน มีอาการเกร็งกล้ามเนื้อ และมีก้อนแข็ง ๆ เกิดขึ้นใต้ผิวหนัง
นักวิ่งหลายๆ คน รู้จักเจ้าตะคริวตัวนี้กันดี เพราะเมื่อมาเยือนปั๊บ นักวิ่งต้องรีบขจัดเจ้าตระคริวออกไป เพื่อให้สามารถวิ่งไปต่อได้ตามเป้าหมาย หรือบางคนก็วิ่งไปทั้งตะคริวนั่นล่ะ เผลอๆ ตะคริวจาก 1 จุดในร่างกาย ดันส่งต่อความเจ็บปวดนี้ไปยัง
ส่วนต่างๆ ในร่างกายด้วย
หึหึ…ไม่น่ารักเลยใช่มั้ยล่ะ
จริงๆ แล้ว ตะคริว มี 2 ประเภท คือ ตะคริวที่เกิดจากการออกกำลังกาย และ ตะคริวที่เกิดจากการขาดน้ำ
เราขออธิบายตะคริวที่ “เกิดจากการออกกำลังกาย” นะ เพื่อที่เพื่อนๆ นักวิ่งจะได้แก้ปัญหากับเจ้าตัวร้ายนี้ได้ อาการตะคริวเกิดขึ้นเพราะ กล้ามเนื้อเราใช้งานหนักเกิดไป หรือ มีความแข็งแรงไม่เพียงพอ จึงส่งสัญญาณไปยังประสาทสั่งการ ทำให้เกิดอาการหดเกร็งของกล้ามเนื้อ ที่เรียกว่า “ตะคริว” นั่นเอง
แล้วป้องกันไม่ให้เกิดตะคริวยังไงล่ะ
อย่างแรกเลย “อย่าเร่ง” และออกตัวเร็วเกินไป เข้าใจล่ะว่า เมื่อสิ้นสัญญาณปล่อยตัว ตัวเราจะพุ่งออกไปข้างหน้าด้วยความตื่นเต้น จนลืมคุมเพซ และ เวลาของตัวเอง
เช่น
ปกติวิ่งเพซ 7 แต่พอปล่อยตัวปั๊บ ตื่นเต้นหนักมาก
เผลอวิ่งเพซ 4 ซะงั้น เพราะฉะนั้นคุมจังหวะการวิ่งของตัวเองให้ดี
ต่อมา คือ “อย่าซ้อมหนักก่อนแข่ง” ก่อนที่จะแข่งขัน สักประมาณ 1-2 อาทิตย์ ร่างกายต้องการการ recovery จากการซ้อมหนักก่อนหน้านั้น เราไม่ควรอัดการซ้อมไปจนถึงวันแข่งขัน เพราะนอกจากเราเองจะล้า และทำให้วิ่งในวันจริงได้ไม่ได้แล้ว ยังมีสิทธิ์เกิดอาการตะคริวตามมาด้วยนะจ๊ะ
ถัดไป “กล้ามเนื้อต้องเกิดความแข็งแรง และมีความยืดหยุ่น” อย่ามองข้ามการเล่นบอดี้เวท เทรนนิ่ง และการยืดเหยียดแบบโยคะนะ เพราะว่าการออกกกำลังกายทั้ง 2 แบบ จะช่วยให้ร่างกายเราแข็งแรง และมีความยืดหยุ่นมากขึ้น จัดตารางเวลาในการวิ่ง โดยเสริมการออกกำลังกายทั้ง 2 แบบนี้เข้าไปด้วยนะ
เมื่อเกิดตะคริวขึ้นระหว่าแข่งขัน ให้หยุดยืดเหยียดกล้ามเนื้อ หรือนวดกล้ามเนื้อด้วยความเย็น ระหว่างการวิ่ง ก็อย่าลืมวางแผนในการกินอาหาร ดื่มน้ำ และเกลือแร่ตลอดระยะทางด้วยนะคะ
ขอให้เพื่อนๆ วางแผนให้ดี ซ้อมให้ถึง กินอาหารให้มีประโยชน์ จะได้ไม่ต้องเจอกับอาการตะคริวจ้า
อ้างอิง : https://bit.ly/32UyV9i
