‘คุณจริงจังแค่ไหน’ แพสชันของอาจารย์สอนหุ้นกับชีวิตที่ไม่ได้มีแค่ตัวเลข

570

สวัสดีทุกชีวิตครับ

คำว่าประสบความสำเร็จนั้น ทุกคนก็คงต้องการ แต่เส้นทางที่จะเดินไปหาความสำเร็จนั้นก็ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไป ระหว่างทางต้องเจอขวากหนามมากมาย จนบางคนต้องแพ้พ่ายไป มีคำกล่าวที่ว่า คนคิด 100 คนทำ 10 คนสำเร็จ 1 มันก็น่าจะจริงอยู่ ผู้คนมากมายที่คิดได้ แต่ไม่ได้ลงมือทำ หรือที่ลงมือทำไปแล้วเลิกล้มกลางคัน หรือไม่สามารถไปถึงเป้าหมายได้ ปัญหาและอุปสรรคมากมายจากไหนก็ตามแต่ไม่มีปัญหาไหนที่ยิ่งใหญ่เท่ากับใจเราเอง ใจเรานี่แหละครับ ตัวปัญหา ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม มันชอบขัดกันเอง อีกใจต้องการลงมือทำ แต่อีกใจบอกว่าอย่าเลย

การลงมือทำที่มาจากภายในใจของเรานั้น ผมเรียกว่า ‘แพสชัน’ (Passion) คือลงมือทำโดยไม่ต้องมีคนมาสั่งหรือบอกเรา ใจมันชอบเลยทำ ตอนผมฝึกเล่นกีต้าร์ต้องฝึกทุกวัน วันละหลายชั่วโมง ยิ่งฝึกยิ่งชอบ สนุก และไม่เคยอยากจะหยุดเลย อย่างนี้ไม่มีใครสั่ง แต่พอไปเรียนหรือทำอย่างอื่นที่ไม่ชอบ ต้องบังคับกันเลยทีเดียว 

ตอนเล่นหุ้นผมก็บ้าพลังมาก นั่งดูกราฟทั้งวันทั้งคืน ศึกษาค้นหาแนวทางตลอดเวลา เรียกได้ว่าต้องการจะอยู่รอดในตลาดแห่งนี้ให้ได้ ไม่หลับ ไม่นอน ไม่กิน ไม่เที่ยว ไม่ไปไหน วัน ๆ อยู่แต่กับหุ้น คิดฝันถึงแต่หุ้น จนค้นพบเทคนิค และแนวทางของตัวเอง คือ ระบบ MTS ( Morgan Trading System ) นี่ก็ไม่มีใครมาบังคับ แต่ใจเราชอบเราก็ทำ

ไม่นานมานี้เพื่อนผมแนะนำให้ไปออกกำลังกายด้วยการวิ่ง ผมก็ศึกษาตั้งแต่ วิธีการวิ่ง ท่าทาง รองเท้า ชุด รวมไปถึงอุปกรณ์ต่าง ๆ และลงมือฝึกฝน วิ่งทุกวัน ช่วงแรก ๆ ต้องยอมรับว่ามันทรมานจริง ๆ วิ่ง วันเดียว กลับมาไข้ขึ้น ปวดไปทั้งตัว ท้องเสีย ปวดขา ปวดตัวไปหมดหยุดไปเป็นสัปดาห์

การจะตัดใจลุกขึ้นมาใส่รองเท้าแล้วไปวิ่งนี่มันยากเย็นนัก ช่วงแรก ๆ ก็ซื้อรองเท้ามากมาย อุปกรณ์ครบ เรียกว่านักวิ่งสายอุปกรณ์ แต่ไม่ได้ไปวิ่งเลย ผมเลยตัดสินใจลงสมัครวิ่งมาราธอนที่เขาจัดกัน โดยเริ่มแรก วิ่งที่ 5 กิโลเมตร หลังจากสมัครไปแล้ว ก็ต้องมาซ้อมครับ มันช่างกดดันดียิ่งนัก

ผมไม่ชอบการออกกำลังกายเลย ไปวิ่งแรก ๆ แค่ 100 เมตร ก็แทบจะเป็นลม แต่ทำไงได้สมัครไปแล้วเลยต้องฝึก ผมตัดสินใจว่าทุกวัน จะต้องพยายามออกมาวิ่งให้ได้ เดินก็ยังดี เมื่อทำบ่อยเข้า ก็วิ่งได้มากขึ้น ร่างกายแข็งแรงขึ้น ค่อย ๆ เพิ่มการวิ่งระยะไกลขึ้น จนวันวิ่งจริงก็วิ่งได้ครับ

มันทำให้รู้เลยว่าเราต้องฝึกต้องไม่ยอมแพ้ แม้มันจะยากตรงที่ใจ แต่เราต้องเอาชนะใจของเราให้ได้ หลังจากนั้นผมก็สมัครวิ่ง ในระยะที่ไกลขึ้น เป็น 10 กิโลเมตร พอเริ่มวิ่งได้ ผมก็ไปวิ่งด้วย ไปเที่ยวด้วย ไปวิ่งหลาย ๆ ที่ ตอนนี้เริ่มสบายแล้ว ร่างกายมันปรับตัวได้แล้วกับการวิ่ง 10 กิโลเมตร

ผมเชื่อว่าใครก็ทำได้ถ้าตั้งใจ ไม่ว่าอะไรก็ตาม ในขอบเขตของเราคงรู้ศักยภาพของตัวเอง เหลือเพียงแค่เราจะชนะใจเรามั้ย เราคงไม่ต้องไปแข่งกับใคร เราแค่แข่งกับใจของเราเอง มองหาความสำเร็จเล็ก ๆ น้อย ๆ เริ่มจากง่ายไปหายาก ทำบ่อย ๆ จนกลายเป็นแนวโน้ม เมื่อมีแนวโน้มในทางที่ชัดเจนแล้ว เท่ากับว่าเรามีทิศทางเราจะมีเป้าหมายครับ

หากวันนี้ท่านยังคิด แต่ไม่ลงมือทำ ก็ลองดูนะ หากทำแล้วแต่ยังไม่ต่อเนื่อง ไม่จริงจัง ลองปรับแผนให้สม่ำเสมอขึ้น และมองหาความสำเร็จเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่บ่อย ๆ ครั้งเข้าไว้นะครับ แล้วจะได้มีกำลังใจ คนที่จะประสบความสำเร็จมักไม่มีเงื่อนไข หรือข้ออ้างมากมายนะ แต่เขาจะ ‘ททท’ ( ทำทันที )

มีหนูสองตัว ตกลงไปในถังครีม หนูตัวแรกยอมแพ้ ปล่อยให้ตัวเองจมลงไปในครีม
แต่หนูตัวหลังไม่ยอมแพ้ ตะเกียกตะกายปั่นครีมกลายจนเป็นเนย ไต่ออกมาจากถังได้

– Catch Me If You Can (2002)

แล้วท่านละ เป็นหนูตัวไหน ?
ขอบคุณทุกชีวิตครับ
อาจารย์มอร์แกนสอนหุ้น

เรื่อง: พีรวัส วงศ์พิสิฐกุล
‘คุณจริงจังแค่ไหน’ แพสชันของอาจารย์สอนหุ้นกับชีวิตที่ไม่ได้มีแค่ตัวเลขบทความในโครงการ นักเล่าเรื่องวิ่ง by ThaiRun