คุณจำได้หรือไม่ว่า…กิจกรรมล่าสุดที่คุณได้สร้างความผูกพันกับแม่ ผู้ที่ชีวิตนี้ทำทุกอย่างเพื่อลูกคืออะไร
ครั้งสุดท้ายที่คุณไถ่ถามสารทุกข์สุขดิบของแม่…
เมื่อวาน
อาทิตย์ที่แล้ว
หรือ……
เดือนที่แล้ว
เราคิดว่าคงมีหลายคนที่ต้องจากบ้านมาหางานทำในเมืองใหญ่ ส่วนตัวเราเองก็เช่นกัน
แม่ของเรา เคยป่วยเป็นมะเร็งเต้านมระยะที่ 3 เมื่อสิบปีก่อน ตอนนั้นเราเพิ่งเรียนจบปริญญาโทใหม่ ๆ ต้องรีบเก็บข้าวของกลับบ้านทันที เพื่อไปดูแลแม่ ทั้งอาหารการกิน งานบ้านทุกอย่าง ที่สำคัญที่สุดคือกำลังใจจากคนในครอบครัว
ดังคำที่ว่า “ใจเป็นนาย กายเป็นบ่าว” สุดท้ายแม่ก็ก้าวผ่านจุดที่ยากลำบากและท้อแท้ใจมากที่สุดมาได้ แม่เอาความอยากมีชีวิตอยู่กับครอบครัวอันเป็นที่รักมาเป็นพลังในการต่อสู้กับโรคภัยไข้เจ็บ และเปลี่ยนเอาความเหนื่อยล้าจากการรักษามาเป็นกำลังใจส่งต่อให้กับผู้อื่น
แม่เริ่มหันมาดูแลสุขภาพตัวเองมากขึ้น และเผื่อแผ่ไปยังคนรอบข้าง กิจกรรมที่สร้างเสริมความแข็งแรงให้แม่ คือ “การวิ่ง” แม่วิ่งเป็นประจำสม่ำเสมอในวันที่ร่างกายเริ่มมีแรง
จากวันที่วิ่งไม่เห็นแผ่นหลังของลูกวิ่งเข้าเส้นชัย จนทุกวันนี้แม่ได้มองเห็นความสำเร็จของลูกหลังเส้นชัย เพราะเราได้ลงแข่งขันงานวิ่งด้วยกัน
“เรา” วิ่งด้วยกันบ่อยขึ้น มีเวลาให้กันมากขึ้น และปัจจุบันนี้แม่ก็ได้ถ้วยรางวัลเยอะขึ้นในวัย 60 ปี
ในวันนี้….
ผ่านมาแล้วกว่าสิบปี
“แม่” กลับมาแข็งแรง และสดใสมากกว่าครั้งไหน ๆ ในช่วงชีวิต
“แม่” ใช้ทุกวันในชีวิตอย่างรู้คุณค่า
“แม่” ผู้ไม่เคยยอมแพ้ต่อโชคชะตา
“แม่” ผู้รักษาอันดับถ้วยรางวัลไว้ไม่ยกให้ใคร
เรื่องโดย : Onji
